J. Bocheński, Sto zabobonów. Krótki filozoficzny słownik zabobonów.

Autor rozprawia się z pojęciami funkcjonującymi jako pewne oczywistości, tworzy wstęp do filozofii, ale także stara się pomóc czytelnikowi w walce o wolność od błędów. Tytułowe „ zabobony”, kojarzone z myśleniem magicznym, odnoszą się również do błędów teoretycznych. J. Bocheński traktuje „zabobon” jako wierzenie, które jest w wysokim stopniu fałszywe, a mimo to uważane za na pewno prawdziwe.

Autor  nawiązuje w swoim dziele do pozytywistycznego realizmu ukazując ważne hasła i problemy dzisiejszego świata w formie leksykonu. Poza krótką definicją znajdziemy pod każdym hasłem filozoficzne rozważanie i wyjaśnienie, dlaczego dany pogląd, np. antropocentryzm czy  marksizm jest błędny, a także jakie niesie ze sobą zagrożenia.

Wśród współczesnych zabobonów Bocheński wymieniał nie tylko numerologię czy astrologię, ale również np., anarchizm, humanizm, relatywizm, reinkarnację, scjentyzm, kult intelektualistów, postępu, rozumu, równości i tolerancji. Wskazywał na całą filozofię nowożytną oraz na "światopoglądy", jako "skarbnice" zabobonów.

Autor zauważa, że nurtem bardziej wpływowym od racjonalizmu jest irracjonalizm, czyli przekonanie, ze człowiek może lepiej od rozumu poznać świat za pomocą intuicji, uczuć. Uzasadnieniem jego „ zabobonności” ma być fakt ,że wszystko , co wiemy o świecie, zostało poznane za pomocą rozumu.